ตัวกรองผลการค้นหา
ไร ๆ
หมายถึงว. อาการที่มองเห็นอยู่ไกลลิบ ๆ ไม่ชัด เช่น เห็นทิวไม้อยู่ไร ๆ; เริ่มนึกออกได้เล็กน้อย เช่น เรื่องที่มาปรึกษานึกเห็นทางออกได้ไร ๆ, รำไร ก็ว่า.
จุไร
หมายถึงน. ไรจุก, ไรผม, (ราชา) พระจุไร.
ปะ
หมายถึงก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
เก็บไร
หมายถึงก. ถอนผมที่ไรออกเพื่อรักษาไรผมให้งาม.
ไรพระทนต์
หมายถึงไรฟัน
เรี่ยมเร้เรไร
หมายถึง(ปาก) ว. เรี่ยมมาก.
แต่ก่อนแต่กี้,แต่กี้แต่ก่อน
หมายถึงว. แต่ไหนแต่ไรมา.
กระเซอะกระเซิง
หมายถึงว. อาการที่ซัดเซไปโดยไม่มีที่มุ่งหมายว่าจะไปแห่งไร.
อุปะ
หมายถึง[อุปะ, อุบปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เข้าไป, ใกล้, รอง, เช่น อุปราช อุปนายก. (ป., ส.).
ปุปะ
หมายถึงก. ปะหลายแห่ง.
มธุปะ
หมายถึงน. ผู้ดื่มนํ้าหวาน คือ แมลงผึ้ง. (ป., ส.).
สมีปะ
หมายถึง[สะมี-] (แบบ) ว. ใกล้ เช่น สมีปสร้อยสระศรี. (สมุทรโฆษ). (ป.).