ค้นเจอ 414 รายการ

ไร ๆ

หมายถึงว. อาการที่มองเห็นอยู่ไกลลิบ ๆ ไม่ชัด เช่น เห็นทิวไม้อยู่ไร ๆ; เริ่มนึกออกได้เล็กน้อย เช่น เรื่องที่มาปรึกษานึกเห็นทางออกได้ไร ๆ, รำไร ก็ว่า.

จุไร

หมายถึงน. ไรจุก, ไรผม, (ราชา) พระจุไร.

ปะ

หมายถึงก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.

เก็บไร

หมายถึงก. ถอนผมที่ไรออกเพื่อรักษาไรผมให้งาม.

ไรพระทนต์

หมายถึงไรฟัน

เรี่ยมเร้เรไร

หมายถึง(ปาก) ว. เรี่ยมมาก.

แต่ก่อนแต่กี้,แต่กี้แต่ก่อน

หมายถึงว. แต่ไหนแต่ไรมา.

กระเซอะกระเซิง

หมายถึงว. อาการที่ซัดเซไปโดยไม่มีที่มุ่งหมายว่าจะไปแห่งไร.

อุปะ

หมายถึง[อุปะ, อุบปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เข้าไป, ใกล้, รอง, เช่น อุปราช อุปนายก. (ป., ส.).

ปุปะ

หมายถึงก. ปะหลายแห่ง.

มธุปะ

หมายถึงน. ผู้ดื่มนํ้าหวาน คือ แมลงผึ้ง. (ป., ส.).

สมีปะ

หมายถึง[สะมี-] (แบบ) ว. ใกล้ เช่น สมีปสร้อยสระศรี. (สมุทรโฆษ). (ป.).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ