ผลการค้นหา

บ่า* *บ่า *บ่า*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 48 รายการ

เทียมบ่าเทียมไหล่

หมายถึงว. เทียบเท่ากัน, เท่าเทียมกัน, เช่น เขาพยายามสร้างฐานะจนเทียมบ่าเทียมไหล่กับญาติพี่น้อง, เทียมหน้าเทียมตา หรือ เสมอบ่าเสมอไหล่ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ดอง

หมายถึงน. วิธีห่มผ้าของภิกษุสามเณรอย่างหนึ่งโดยปิดบ่าซ้าย เปิดบ่าขวา เรียกว่า ห่มดอง.
 พจนานุกรมไทย

ไหล่

หมายถึงน. ส่วนของบ่าตอนที่ติดกับต้นแขน.
 พจนานุกรมไทย

จะงอย

หมายถึงน. ปลายหรือที่สุดที่มีลักษณะโค้งหรืองุ้มลง เช่น จะงอยปากนกแก้ว จะงอยบ่า, ราชาศัพท์เรียก จะงอยบ่า ว่า พระอังสกุฏ.
 พจนานุกรมไทย

รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม

หมายถึง(สำ) ก. เรียนรู้ไว้ไม่หนักเรี่ยวหนักแรงหรือเสียหายอะไร.
 พจนานุกรมไทย

ตลกบาตร

หมายถึง[ตะหฺลก-] น. ถุงบาตรที่มีสายคล้องบ่า (สายโยก), ถลกบาตร ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

สะพายแล่ง

หมายถึงว. ลักษณะที่ถูกฟันขาดเฉียงบ่า เรียกว่า ขาดสะพายแล่ง, ตะพายแล่ง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ตะพายแล่ง

หมายถึงว. ลักษณะที่ถูกฟันขาดเฉียงบ่า เรียกว่า ขาดตะพายแล่ง, สะพายแล่ง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

สายสะพาย

หมายถึงน. แพรแถบสีเดียวหรือหลายสี เป็นส่วนหนึ่งของเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูง ใช้สะพายบ่า.
 พจนานุกรมไทย

ถลกบาตร

หมายถึง[ถะหฺลกบาด] น. ถุงบาตรที่มีสายคล้องบ่า (สายโยก), ตลกบาตร ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

บาพก

หมายถึง[บา-พก] (แบบ) น. ไฟ, (โบ) ใช้ว่า บ่าพก ก็มี. (ป., ส. ปาวก).
 พจนานุกรมไทย

เข้าปีก

หมายถึงก. อาการที่เอาต้นแขนของคนเมาเป็นต้นขึ้นพาดบ่าพยุงไป.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด