ผลการค้นหา

ส่ายหน้า* *ส่ายหน้า *ส่ายหน้า*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 1,036 รายการ

ให้หน้า

หมายถึงก. แสดงท่าทีให้ผู้ที่รู้กันทำตามความประสงค์ด้วยการพยักหน้า ขยิบตา บุ้ยปาก เป็นต้น เช่น ชูชกกล่าวหาพระเวสสันดรว่า ให้หน้าให้สองกุมารหนีไปเสียทั้งที่ยกให้ตนแล้ว.
 พจนานุกรมไทย

พระพักตร์

หมายถึงหน้า

หน้าขมึงทึง,หน้าถมึงทึง

หมายถึงน. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.
 พจนานุกรมไทย

หน้าดำหน้าแดง

หมายถึงว. อาการที่ใช้วาจาโต้เถียงกันเพราะมุ่งที่จะเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่ง เช่น แม่ค้าเถียงกันหน้าดำหน้าแดง.
 พจนานุกรมไทย

หน้าอินทร์หน้าพรหม

หมายถึงน. ผู้มีอำนาจ, ผู้ยิ่งใหญ่, เช่น เขาไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมใด ๆ ทั้งนั้น.
 พจนานุกรมไทย

ฟุ้งซ่าน

หมายถึงก. ไม่สงบ, พล่านไป, ส่ายไป, (ใช้แก่จิต).
 พจนานุกรมไทย

ตั้งหัวเรือ

หมายถึงก. ทำให้เรืออยู่ในแนว ไม่ให้หัวเรือส่ายไปมา.
 พจนานุกรมไทย

ใบหน้า

หมายถึงน. เค้าหน้า, ดวงหน้า, รูปลักษณะของหน้า.
 พจนานุกรมไทย

สรงพระพักตร์

หมายถึงล้างหน้า

ฉาบหน้า

หมายถึง(ปาก) ก. เสแสร้งเพื่อให้เข้าใจว่ามีสถานะดีกว่าที่เป็นจริง.
 พจนานุกรมไทย

แบกหน้า

หมายถึง(สำ) ก. จำใจกลับมาแสดงตัวหรือติดต่อกับผู้ที่ตนเคยทำไม่ดี ไม่ถูกต้อง หรือไม่เหมาะสมมาก่อนอีก เช่น นี่แบกหน้ากลับมาหากู. (รามเกียรติ์ พลเสพย์).
 พจนานุกรมไทย

เป็นดั้งหน้า

หมายถึง(สำ) คอยออกหน้าป้องกัน เช่น รับเป็นดั้งหน้าเข้ามาแก้. (ไชยเชฐ).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด