ตัวกรองผลการค้นหา
แพขนานยนต์
หมายถึง(ปาก) น. เรือบรรทุกคนโดยสาร รถยนต์ หรือสิ่งของข้ามฟาก มีลักษณะคล้ายแพขนาดใหญ่.
แพง
หมายถึงว. มีราคาสูง, ตรงข้ามกับ ถูก.
แพแตก
หมายถึง(สำ) ว. ลักษณะที่ครอบครัวเป็นต้นแตกกระจัดกระจายแยกย้ายกันไปเพราะหัวหน้าครอบครัวหรือผู้เป็นหลักเป็นประธานประสบความวิบัติหรือเสียชีวิต.
แพน
หมายถึงก. แผ่ออก, กระจายออกไป, เช่น นกยูงแพนหาง นกพิราบแพนหาง. น. หางนกบางชนิดที่แผ่ออกไปเป็นแผ่น เช่น แพนหางนกยูง แพนหางนกพิราบ, สิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นแผ่นคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แพนสำหรับคัดท้ายแพซุง.
แพ้ผัว
หมายถึงว. มีผัวกี่คน ๆ ก็ตายจากไปก่อนหมด.
แพ้เมีย
หมายถึงว. มีเมียกี่คน ๆ ก็ตายจากไปก่อนหมด.
แพร่งพราย
หมายถึงก. แยก, กระจายไป, แผ่ไป; เปิดเผยความลับ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เรื่องนี้รู้แล้วอย่าแพร่งพรายไป.
แพร้ว
หมายถึงว. แพรว, แวววาว, มีแสงวับ ๆ วาบ ๆ.
แพลม
หมายถึง[แพฺลม] ก. แลบออกมาพอแลเห็น เช่น ทุเรียนเนื้อบางเห็นเม็ดแพลมออกมา.
แพลเลเดียม
หมายถึง[แพน-] น. ธาตุลำดับที่ ๔๖ สัญลักษณ์ Pd เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเงินคล้ายแพลทินัม หลอมละลายที่ ๑๕๕๒ °ซ. ใช้ประโยชน์นำไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. palladium).
แพว
หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Polygonum odoratum Lour. ในวงศ์ Polygonaceae ต้นและใบมีกลิ่นหอม ใบอ่อนและกิ่งกินได้ ใช้ทำยาได้ เรียกว่า ผักแพว, เรียกเพี้ยนเป็น พักแพว พัดแพว หรือ เพ็งแพว ก็มี, พายัพเรียก ผักไผ่. (๒) ดู หญ้างวงช้าง.
แพศย์
หมายถึง[แพด] น. คนในวรรณะที่ ๓ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร. (ส. ไวศฺย; ป. เวสฺส).