ตัวกรองผลการค้นหา
แกล้ว
หมายถึง[แกฺล้ว] ว. กล้า, องอาจ, เก่ง, ว่องไว.
ชำเนียร
หมายถึงว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น ชำเนียรในศิลป์. (สรรพสิทธิ์).
เปศละ
หมายถึง[เปสะละ] ว. ซึ่งประดับตกแต่งโดยฝีมือช่าง; งาม, สวย, น่ารัก, น่าชอบใจ, อ่อน, น่วม, ละมุนละม่อม; เก่ง, ชำนาญ, เชี่ยวชาญ, มีเล่ห์กล, มีอุบาย. (ส.).
หาญ
หมายถึงว. กล้า, เก่ง, เช่น ทหารหาญ; บังอาจ เช่น หาญสู้, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น กล้าหาญ หักหาญ เหี้ยมหาญ ฮึกหาญ.
เพชรตัดเพชร
หมายถึง(สำ) น. คนเก่งต่อเก่งมาสู้กัน.
ยวดยง
หมายถึงว. เชี่ยวชาญที่สุด, เก่งที่สุด.
ศิษย์มีครู
หมายถึง(สำ) น. คนเก่งที่มีครูเก่ง.
ปาน
หมายถึงว. เหมือน, คล้าย, เช่น เก่งปานกัน; เช่น, เพียง, ดัง, เช่น ดีถึงปานนี้ เก่งอะไรปานฉะนี้.
สุปาณี
หมายถึงว. ฝีมือเก่ง, คล่องแคล่ว. (ส.).
ฟันดาบ
หมายถึงน. การต่อสู้กันด้วยดาบ เช่น เขาเก่งในทางฟันดาบ.
หยอก
หมายถึงก. เล่นหรือล้อไม่จริงจัง. ว. ใช้ในประโยคปฏิเสธ หมายความว่า มาก เช่น เก่งไม่หยอก คือ เก่งมาก.
เก่งแต่ปาก
หมายถึงว. ดีแต่พูด ทำไม่ได้, ไม่เก่งจริง.