ค้นเจอ 629 รายการ

กลมเกลียว

หมายถึงว. ที่เข้ากันได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน.

กล่อมเกลา

หมายถึง[-เกฺลา] ก. ทำให้เรียบร้อย, ทำให้ดี, โดยปริยายหมายความว่า อบรมให้มีนิสัยไปในทางดี.

กินน้ำพริกถ้วยเก่า

หมายถึง(สำ) ก. อยู่กับเมียคนเดิม.

เก๊ก

หมายถึง(ปาก) ก. วางท่า; ขับไล่. (จ.).

เก้กัง,เก้ ๆ กัง ๆ

หมายถึงว. ขวาง ๆ รี ๆ, กีดเกะกะ, (ใช้แก่กิริยายืนและเดิน).

เกงกอย,-เกงกอย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ เขย่ง เป็น เขย่งเกงกอย. (ไทยใหญ่ เกง ว่า กระโดดตีนเดียวเนื่องในการเล่น).

เก้งก้าง

หมายถึงว. มีลักษณะหรือกิริยาท่าทางดูเกะกะไม่เรียบร้อย.

เก่งแต่ปาก

หมายถึงว. ดีแต่พูด ทำไม่ได้, ไม่เก่งจริง.

เกชา,เกอิชา

หมายถึงน. ผู้หญิงญี่ปุ่นที่มีศิลปะและวิชาชีพในการปรนนิบัติผู้ชาย. (ญิ.).

เกณฑ์

หมายถึงน. หลักที่กำหนดไว้ เช่น อายุเข้าเกณฑ์, หลักวินิจฉัย เช่น ถือความรู้เป็นเกณฑ์. ก. บังคับหรือขอร้องแกมบังคับ เช่น เกณฑ์ประชาชนมาทำถนน.

เกด

หมายถึงน. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง เรียกว่า ลูกเกด. (อ. raisin คงเพี้ยนมาจาก grape = องุ่น).

เก็ด

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Dalbergia วงศ์ Leguminosae เช่น เก็ดดำ เก็ดแดง เนื้อไม้ใช้ทำเครื่องเรือนได้.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ