ตัวกรองผลการค้นหา
ของขบเคี้ยว
หมายถึงน. ของกินเล่นที่ไม่เจตนากินให้อิ่ม.
ของสดคาว,ของสดของคาว
หมายถึงน. ของกินที่ประกอบด้วยเนื้อสัตว์ทั้งสุกและดิบ.
ตะบันน้ำกิน
หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
บานโภชน์
หมายถึง[บานนะโพด] น. ของดื่มของกิน. (ส.).
เครื่องกิน
หมายถึงน. (โบ) เครื่องสำหรับใส่ของกินเช่นเชี่ยนหมาก; ของขบเคี้ยว.
ข้าวหมาก
หมายถึงน. ของกินอย่างหนึ่ง ทำด้วยข้าวเหนียวนึ่งแล้วหมักกับแป้งเชื้อ.
ทอดมัน
หมายถึงน. ของกินชนิดหนึ่ง เอาปลาหรือกุ้งผสมกับนํ้าพริกโขลกให้เข้ากันจนเหนียวแล้วทอดในนํ้ามัน.
สูทกรรม
หมายถึง[สูทะ-] น. การทำกับข้าวของกิน. (ส. สูทกรฺมนฺ).
เตียบ
หมายถึงน. ตะลุ่มปากผาย มีฝาครอบ สำหรับใส่ของกิน.
กุ้งส้ม
หมายถึงน. ของกินชนิดหนึ่งทำด้วยกุ้ง ใช้หมักด้วยข้าวสุก เกลือ และกระเทียม.
หมูยอ
หมายถึงน. ของกินทำด้วยเนื้อหมูผสมเครื่องปรุงบดแล้วอัดเป็นแท่ง และนึ่งให้สุก.
เครื่องเคียง
หมายถึง(ราชา) น. ของเคียง, ของกินที่เอามาตั้งเทียบข้างเพื่อกินประกอบกับอาหารบางชนิด.