ตัวกรองผลการค้นหา
เหี้ยน
หมายถึงก. กร่อนไปเกือบหมดหรือหมด, ตัดหมด.
เหียนราก
หมายถึงก. มีอาการจะอาเจียน.
เหี้ยม
หมายถึงว. แข็งกระด้างปราศจากเมตตากรุณา, ไม่ปรานี; ดุร้ายหมดความกลัว. (แบบ) น. เหตุ เช่น เหี้ยมนั้นจึงหากให้ ฉัตรหัก เหนแฮ. (ตะเลงพ่าย).
เหี้ยมเกรียม
หมายถึงว. ใจดำ, ปราศจากใจกรุณา; ดุร้าย เช่น หน้าตาเหี้ยมเกรียม.
เหี้ยมหาญ
หมายถึงว. เข้มแข็งกล้าหาญเด็ดขาด, ห้าวหาญปราศจากความปรานี.
พระเสโท
หมายถึงเหงื่อ
พระปนัดดา
หมายถึงเหลน
เห็นเขาขึ้นคานหาม เอามือประสานรัดก้น
หมายถึง(สำ) ก. ทำเลียนแบบคนใหญ่คนโตหรือคนมั่งมีทั้ง ๆ ที่ตนไม่มีกำลังทรัพย์หรือความสามารถพอ, มีความหมายอย่างเดียวกับ เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง.
เหม็น
หมายถึงมีกลิ่นไม่ดี, ตรงข้ามกับ หอม
เหง้า
หมายถึง[เหฺง้า] น. ลำต้นที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เช่น ขิง กระวาน ที่จมอยู่ใต้ดิน; ต้นเดิม, ต้นวงศ์.
เหงือก
หมายถึง[เหฺงือก] น. เนื้อที่หุ้มโคนฟัน; อวัยวะของสัตว์ที่ใช้หายใจในนํ้า.
เห็จ
หมายถึง(กลอน) ก. เหาะ, ไปในอากาศ, เช่น รณบุตรเห็จเข้าโจมฟัน รณาภิมุขผัน หฤทัยเสาะสุดแรง. (สมุทรโฆษ). ว. เร็ว, เลือนมาจาก ระเห็จ.