ตัวกรองผลการค้นหา
ตะกาง
หมายถึงน. เครื่องดักจระเข้อย่างหนึ่ง มีเงี่ยง ๒ ข้างสำหรับผูกเหยื่อลอยน้ำไว้; เครื่องล่อใจ; สะกาง ก็เรียก.
ยาประสะ
หมายถึงน. ยาประเภทหนึ่งซึ่งตามปรกติเข้าเครื่องยาสิ่งหนึ่งซึ่งเป็นตัวหลัก มีปริมาณเท่ากับเครื่องยาอื่น ๆ อีกหลายอย่างรวมกัน เรียกชื่อตามเครื่องยาที่เป็นหลัก เช่น ยาประสะขิง คือ เข้าขิงครึ่งหนึ่งกับเครื่องยาอื่น ๆ อีกครึ่งหนึ่ง แต่มีบางชนิดเครื่องยาที่เป็นตัวหลักมีปริมาณไม่ถึงครึ่งหนึ่งของเครื่องยาทั้งหมด เช่น ยาประสะกานพลู.
โคม
หมายถึงน. เครื่องครอบตะเกียงเพื่อบังลมหรือบังคับแสงไฟ, ตะเกียงเครื่องตามไฟ หรือเครื่องให้แสงสว่างซึ่งมีเครื่องบังลมหรือเครื่องบังคับแสงไฟเช่นนั้น ใช้ตั้ง หิ้ว หรือแขวน เช่น โคมไฟฟ้า, ลักษณนามว่า โคม, ดวง, ใบ, ลูก, เรียกชามอย่างเก่าขนาดใหญ่ รูปคล้ายโคม ว่า ชามโคม, ลักษณนามว่า ใบ, ลูก.
รัฐบุรุษ
หมายถึง[รัดถะบุหฺรุด] น. ผู้ที่ได้รับยกย่องอย่างสูงว่ามีความรู้ความสามารถในการบริหารบ้านเมือง.
ส้วม
หมายถึงก. เอามือทั้ง ๒ ข้างโอบรัดเข้าไว้ในวงแขน เรียกว่า ส้วมกอด, สวมกอด ก็ว่า.
ซับใน
หมายถึงน. ผ้าที่เย็บทาบอยู่ชั้นในของเครื่องแต่งกาย.
บังตะวัน
หมายถึงน. เครื่องบังแดดเช่นเดียวกับบังสูรย์. (สิบสองเดือน).
เบรก
หมายถึง[เบฺรก] น. เครื่องห้ามล้อ. ก. ห้ามล้อ. (อ. brake).
ปัตถร
หมายถึง[-ถอน] (แบบ) น. บรรถร, ที่นอน, เครื่องปูลาด. (ป.).
สังขลิก,สังขลิกา
หมายถึง[-ขะลิก, -ขะลิกา] น. เครื่องจองจำ, โซ่ตรวน. (ป.).
ขยาบ
หมายถึง[ขะหฺยาบ] น. เครื่องกันแดดและฝนที่เลื่อนเข้าออกจากประทุนเรือได้.
เครื่องประดับ
หมายถึงน. เครื่องตกแต่งกายมี สร้อย แหวน นาฬิกา เป็นต้น.