ตัวกรองผลการค้นหา
คนเก่าคนแก่
หมายถึงน. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง; คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน.
วิภาส
หมายถึงก. ส่องสว่าง, มีแสงสว่าง. (ส. วิภาสา ว่า แสง).
วิภูษา
หมายถึงน. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสา).
วิษาณ
หมายถึงน. เขาสัตว์, งาช้าง. (ส.; ป. วิสาณ).
ดั้งเดิม
หมายถึงว. เก่าก่อน, เก่าแก่, เดิมที.
ตกเครือ
หมายถึงก. ออกเครือ (ใช้แก่กล้วย).
เสกสมรส
หมายถึงก. แต่งงาน (ใช้แก่เจ้านาย).
ละเหี่ย
หมายถึงก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า.
มนินทรีย์
หมายถึงน. ใจซึ่งเป็นใหญ่ในการรับรู้ธรรมารมณ์ คือ อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. มน + อินฺทฺริย).
ตรอมใจ
หมายถึง[ตฺรอม-, -ตฺรม] ก. ระทมใจจนเหี่ยวแห้ง, กรอมใจ หรือ กรอมกรม ก็ว่า.
ย้อมใจ
หมายถึงก. ชุบใจ, ทำให้ใจชุ่มชื่น, ปลุกใจให้กล้า เช่น กินเหล้าย้อมใจ.
ตรอมตรม