ผลการค้นหา

ค้นเจอ 717 รายการ

เหลือก

หมายถึง[เหฺลือก] ก. ทำให้ลูกตาดำอยู่ข้างบน ในคำว่า เหลือกตา. ว. กลอกขึ้น, เบิกกว้าง, (ใช้แก่ตา), ลูกตาดำอยู่ข้างบน ในคำว่า ตาเหลือก.

พจนานุกรมไทย

โคมัย

หมายถึงน. ขี้วัว. (ป., ส. โค + มย).

พจนานุกรมไทย

ปลดทุกข์

หมายถึงก. ทำให้หมดทุกข์; (ปาก) เยี่ยว, ขี้.

พจนานุกรมไทย

โกโรโกโรก

หมายถึง(ปาก) ว. แบบบาง, ไม่มั่นคง; ผอมแห้ง, ขี้โรค.

พจนานุกรมไทย

ทำตา

หมายถึงก. แสดงความรู้สึกด้วยสายตา เช่น ทำตาเล็กตาน้อย ทำตาขุ่นตาเขียว.

พจนานุกรมไทย

เย็นตา

หมายถึงว. ชื่นตา, สบายตา, ดูแล้วสบายใจ, เช่น สีเขียวอ่อนเย็นตา.

พจนานุกรมไทย

ขี้เทา

หมายถึงน. ขี้ที่ค้างอยู่ในลำไส้เด็กที่คลอดใหม่.

พจนานุกรมไทย

ต้อ

หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.

พจนานุกรมไทย

เห็น

หมายถึงก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.

พจนานุกรมไทย

จักขุวิญญาณ

หมายถึงน. ความรู้อันอาศัยทางตาเกิดขึ้น.

พจนานุกรมไทย

ตาบอดตาใส

หมายถึงน. ตาบอดอย่างที่ตาดูเหมือนเป็นปรกติ แต่มองไม่เห็น.

พจนานุกรมไทย

เหล่

หมายถึงว. เขมาก (ใช้แก่ตา).

พจนานุกรมไทย

คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ