ผลการค้นหา

เสียหู* *เสียหู *เสียหู*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 665 รายการ

เพรียง

หมายถึง[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง. ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.
 พจนานุกรมไทย

กินรังแตน

หมายถึง(สำ) ก. มีอารมณ์เสียหงุดหงิดบ่นว่าเกินกว่าเหตุ.
 พจนานุกรมไทย

พิกัด

หมายถึงน. กำหนด (ของต้องพิกัด หมายความว่า ของเข้ากำหนดที่จะต้องเสียภาษีอากร).
 พจนานุกรมไทย

ยับยั้งชั่งใจ

หมายถึงก. คิดทบทวนดูผลดีผลเสียให้รอบคอบก่อนที่จะทำอะไรลงไป.
 พจนานุกรมไทย

หลุมอากาศ

หมายถึงน. บริเวณอากาศบางเป็นเหตุให้เครื่องบินเสียระดับโดยกะทันหัน.
 พจนานุกรมไทย

หม้ออวย

หมายถึงน. หม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสำหรับจับหรือหิ้ว.
 พจนานุกรมไทย

งานหลวงไม่ให้ขาด งานราษฎร์ไม่ให้เสีย

หมายถึง(สำ) ทำงานไม่บกพร่องทั้งงานส่วนรวมและส่วนตัว, ใช้เพี้ยนว่า งานหลวงไม่ขาด งานราษฎร์ไม่เสีย ก็มี.
 พจนานุกรมไทย

กรรณ

หมายถึง[กัน] น. หู, ใบหู, กลอน ใช้เป็น กรรณา ก็มี เช่น กรรณาคือกลีบกาญจ- นปัทม์. (สมุทรโฆษ), ราชาศัพท์ใช้ว่า พระกรรณ. (ส. กรฺณ).
 พจนานุกรมไทย

แก้มือ

หมายถึงก. ขอสู้ใหม่, ทำสิ่งที่เสียแล้วเพื่อให้ดีขึ้น.
 พจนานุกรมไทย

เน่า

หมายถึงว. เสียและมีกลิ่นเหม็น เช่น ปลาเน่า เนื้อเน่า.
 พจนานุกรมไทย

บัดบง

หมายถึงก. สูญหาย. (ข. บาต่ ว่า หาย, บง่ ว่า เสียไป).
 พจนานุกรมไทย

รกเรื้อ

หมายถึงว. รกมาก เช่น สวนรกเรื้อไม่ได้ดูแลเสียนาน.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด