ตัวกรองผลการค้นหา
โกร๋น
หมายถึง[โกฺร๋น] ว. ร่วงโรยเกือบหมด, มีอยู่น้อย, มีห่าง ๆ, เช่น ต้นไม้ใบโกร๋น, มีผมน้อย ในคำว่า หัวโกร๋น.
สรีรังคาร,สรีรางคาร
หมายถึง[สะรีรังคาน, สะรีรางคาน] น. เถ้าถ่านที่ปะปนกับกระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อยของศพที่เผาแล้ว.
กระเจาะ
หมายถึงน. เบี้ยเล็ก ๆ. (ปาเลกัว).
คอด
หมายถึงว. ลักษณะของส่วนที่เล็กหรือแคบเข้าแล้วผายออกไป, กิ่ว.
ช่วงเมือง
หมายถึง(โบ) น. เมืองเล็กที่ขึ้นแก่ประเทศราช.
เปี้ยว
หมายถึงน. ไม้ค้างพลูเล็ก ๆ.
วัยทารก
หมายถึงน. วัยเด็กเล็ก ๆ ที่ยังไม่เดียงสา.
มีดแทงหยวก
หมายถึงน. มีดขนาดเล็ก ใบสด.
อ่อย
หมายถึงก. โปรยเหยื่อล่อปลา, มักใช้ว่า อ่อยเหยื่อ; ให้สิ่งของหรือเงินทองคราวละเล็กละน้อยเป็นเหยื่อล่อ.
งาเครือ
หมายถึงน. งาช้างที่ยาวมากแต่วงรอบเล็ก.
กร่อน
หมายถึงก. หมดไปสิ้นไปทีละน้อย, ร่อยหรอ, สึกหรอ.
แคบ
หมายถึงว. มีส่วนกว้างน้อย, ไม่กว้างขวาง เช่น บ้านแคบ ความรู้แคบ.