ตัวกรองผลการค้นหา
ลาป,ลาป-,ลาป-
หมายถึง[ลาปะ-, ลาบ-] น. การพูด, การออกเสียง. (ป., ส.).
วิเลป,วิเลป-,วิเลปนะ
หมายถึง[วิเลบ, วิเลปะ-, วิเลปะนะ] น. การทา, การลูบไล้; เครื่องลูบไล้. (ป., ส.).
ศาป,ศาป-
หมายถึง[สาบ, สาปะ-] (แบบ) น. คำแช่ง, การด่า. (ส.; ป. สาป).
สัลลาป,สัลลาป-
หมายถึง[สันลาปะ-] น. การพูดจากัน. (ป.; ส. สํลาป).
อธิป,อธิป-
หมายถึง[อะทิบ, อะทิปะ-, อะทิบปะ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน, นาย, หัวหน้า, ผู้เป็นใหญ่, มักใช้พ่วงท้ายศัพท์ เช่น นราธิป ชนาธิป, แต่เมื่อนำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยสระ มักใช้ อธิบ เช่น นราธิเบศร์ นราธิเบนทร์. (ป., ส.).
ใจบาป,ใจบาปหยาบช้า
หมายถึงว. มีใจฝักใฝ่ในทางชั่วร้าย.
ไม่เข้าแก๊ป,ไม่เข้าท่า
หมายถึงว. ไม่แนบเนียน, ไม่รัดกุม.
สัมผัปลาป,สัมผัปลาปะ
หมายถึง[สำผับปะลาบ, -ปะลาปะ] น. คำพูดเพ้อเจ้อ. (ป. สมฺผปฺปลาป; ส. สมฺปฺรลาป).
สาป,สาปสรร
หมายถึงน. คำแช่งให้เป็นไปต่าง ๆ ของผู้มีฤทธิ์อำนาจ เช่นเทวดา ฤๅษี แม่มด. (ป.; ส. ศาป).