ตัวกรองผลการค้นหา
มั่ว
หมายถึงก. สุมกัน, รวมกัน, ออกัน, ประชุม; ปะปนกันจนแยกไม่ออก เช่น วางของมั่วไปหมด.
กระโหย่ง
หมายถึง[-โหฺย่ง] ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น กระโหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น กระโหย่งฟาง, กระหย่ง หย่ง หรือ โหย่ง ก็ว่า.
คัด
หมายถึงก. เลือก, แยกสิ่งที่รวมกันอยู่, เช่น คัดออก คัดเอาไว้, งัดให้เผยอหรือเคลื่อนที่ เช่น คัดไม้ซุง, ใช้พายหรือแจวงัดนํ้าออกจากตัว, ตรงข้ามกับ วาดเรือ; ลอกข้อความหรือลวดลายออกมาจากต้นฉบับ เช่น เอาหนังสือนี้ไปคัด. (อะหม คัด ว่า แยก, ทำให้แยก).
แหวก
หมายถึง[แหฺวก] ก. แยกให้เป็นช่อง, แยกสิ่งที่ปิดบังหรือกีดขวางให้เป็นช่องทาง เช่น แหวกม่าน แหวกหญ้า แหวกผม; ฝ่าสิ่งที่กีดขวางเข้ามาหรือออกไป เช่น แหวกวงล้อมข้าศึก.
แววหัวตัวหนังสือ
หมายถึงน. หัวของพยัญชนะไทยบางตัวที่มีลักษณะเป็นวงกลม เช่นหัวตัว ค ด ง ถ.
จับเป็น
หมายถึงก. จับตัวมาให้ได้โดยไม่ทำให้ตาย.
ชายคา
หมายถึงน. ส่วนที่สุดของหลังคาที่ยื่นพ้นตัวเรือนออกมา.
ชูโรง
หมายถึงน. ตัวแสดงที่ทำให้คณะดีขึ้น.
ตัดช่องน้อยแต่พอตัว
หมายถึง(สำ) ก. เอาตัวรอดแต่ผู้เดียว.
ชี้นกบนปลายไม้
หมายถึง(สำ) ก. หวังในสิ่งที่อยู่ไกลตัว.
เชลยศึก
หมายถึงน. ผู้ที่ถูกคู่สงครามจับตัวได้.
ตัวใครตัวมัน
หมายถึงว. ต่างคนต่างเอาตัวรอดแต่ลำพัง.