ตัวกรองผลการค้นหา
อวย
หมายถึงน. เรียกหม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสำหรับจับหรือหิ้วว่า หม้ออวย.
ริดสีดวง
หมายถึงน. ชื่อโรคพวกหนึ่งมีหลายชนิด เกิดในช่องตา จมูก ทวารหนัก เป็นต้น.
ลงพระบังคน
หมายถึง(ราชา) ก. ถ่ายอุจจาระหรือปัสสาวะ, ถ้าถ่ายปัสสาวะ เรียกว่า ลงพระบังคนเบา, ถ้าถ่ายอุจจาระ เรียกว่า ลงพระบังคนหนัก.
สว้าน
หมายถึง[สะว่าน] ก. อาการที่ลมในท้องดันขึ้นมา เป็นอาการของไข้หนักจวนจะสิ้นใจ.
คัณฑสูตร
หมายถึง[คันทะสูด] น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง มักเป็นที่บริเวณขอบทวารหนัก.
ฝ่ายเป็นกลาง
หมายถึง(การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้นไม่ฝักใฝ่หนักไปทางฝ่ายซ้ายหรือฝ่ายขวา.
ภคันทลา
หมายถึง[พะคันทะลา] น. โรคริดสีดวงทวารหนัก. (ป.; ส. ภคํทร).
กินแรง
หมายถึงก. เอาเปรียบผู้อื่นในการทำงานหรือในการเลี้ยงชีพ; หนักแรง, ต้องใช้แรงมาก.
ขี้
หมายถึงก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไคล ขี้รังแค ขี้หู ขี้ตา, โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ เช่น ขี้ตะกั่ว, เศษหรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ เช่น ขี้กบ ขี้เลื่อย. ว. ใช้ประกอบหน้าคำที่แสดงความหมายในทางที่ไม่ดี เช่น ขี้เกียจ ขี้เหนียว, หรือมักเป็นเช่นนั้น เช่น ขี้หัวเราะ ขี้ขอ.
กรรเจียกจอน
หมายถึงน. เครื่องประดับหู, เขียนเป็น กรรเจียกจร ก็มี เช่น กรรเจียกจอนจำหลักลายซ้ายขวา. (สังข์ทอง).
กา
หมายถึงน. ภาชนะสำหรับใส่นํ้าหรือต้มนํ้า มีพวยและหูสำหรับหิ้วหรือจับ, ลักษณนามว่า ใบ หรือ ลูก
หูไห
หมายถึงน. ชื่อพระเครื่องแบบหนึ่งด้านหลังมีหูสำหรับร้อยเชือกผูกคอช้างศึกม้าศึก.