ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้แมว
หมายถึงน. ชื่อขนมอย่างหนึ่งในพวกจันอับ.
ขี้ไม่ให้หมากิน
หมายถึง(สำ) ก. ขี้เหนียว, ตระหนี่เหนียวแน่น.
ขี้รังแค
หมายถึงน. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้ลม หรือ รังแค ก็เรียก.
ขี้ริ้ว
หมายถึงน. เรียกผ้าเก่าที่ใช้เช็ดถูเป็นต้น. ว. ไม่สวย, ไม่งาม, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ขี้เหร่ เป็น ขี้ริ้วขี้เหร่.
ขี้แรด
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นข่อยนํ้า. (ดู ข่อยนํ้า).
ขี้แรดล้อมปรวด
หมายถึงดู ล้อมปรวด.
ขี้ลม
หมายถึงน. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้รังแค หรือ รังแค ก็เรียก.
ขี้เล็บ
หมายถึง(ปาก) ว. ใช้เปรียบของที่เล็กน้อย.
ขี้สูด
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ดู ชันโรง.
ขี้หดตดหาย
หมายถึง(ปาก) ว. ใช้เป็นสำนวนประกอบคำ กลัว ว่า กลัวจนขี้หดตดหาย หมายความว่า กลัวมาก.
ขี้หมูขี้หมา
หมายถึง(ปาก) ว. ไร้สาระ, ไม่สำคัญ, ไม่มีค่า, ไม่มีราคา.
เขี้ยวกระแต
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Coffea bengalensis Heyne ex Roem. et Schult. ในวงศ์ Rubiaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอมแรงคล้ายพุทธชาด.