ตัวกรองผลการค้นหา
ยุงปัด
หมายถึงน. ไม้สำหรับปัดกวาดผง ทำด้วยต้นขัดมอน, ทางพายัพเรียกว่า ไม้ยู.
ปะกำ
หมายถึงน. ไม้ที่ทำเป็น ๒ ขาสำหรับคาบไม้อื่น, ลูกตั้งฝาที่คาบพรึง.
พะเนิน
หมายถึงน. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหิน เป็นต้น; ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า.
เปี้ยว
หมายถึงน. ไม้ค้างพลูเล็ก ๆ.
วัลก์
หมายถึง(แบบ) น. เปลือกไม้; เกล็ดปลา. (ส.).
นัฑ
หมายถึง(แบบ) น. ไม้อ้อ. (ส.; ป. นฬ).
กะบั้ง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. บ้องไม้ไผ่.
วฏะ
หมายถึง[วะ-] (แบบ) น. ไม้ไทร. (ป., ส.).
แอกน้อย
หมายถึงน. ไม้ที่ผูกติดกับคันชักไถ.
ทนตกาษฐ์
หมายถึง[-กาด] น. ไม้สีฟัน คือท่อนไม้เล็ก ๆ สำหรับถูฟันให้สะอาด ทำจากต้นไม้ต่าง ๆ เช่น ไม้คนทา. (ส. ทนฺต + กาษฺ).
กาษฐะ
หมายถึง[กาดสะถะ] (แบบ) น. ไม้ฟืน; ไม้วัด (คือใช้ในมาตราวัด). (ส.; ป. กฏฺ).
ป่าดงดิบ,ป่าดิบ
หมายถึงน. ป่าไม้ที่มีอยู่ทั่วไปในเขตร้อน ฝนชุก เป็นป่าไม้สีเขียวไม่ผลัดใบ.