ผลการค้นหา

เสียงหวาน* *เสียงหวาน *เสียงหวาน*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 1,012 รายการ

คำพ้องเสียง

หมายถึงคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์ (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์
 พจนานุกรมไทย

มีชื่อ,มีชื่อเสียง

หมายถึงว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.
 พจนานุกรมไทย

ซะซิบ

หมายถึง(กลอน) ว. เสียงเช่นเสียงนกเล็ก ๆ ร้อง.
 พจนานุกรมไทย

น้ำจิ้ม

หมายถึงน. นํ้าผสมเครื่องเทศบางอย่าง โดยมากมีรสเปรี้ยวเค็มหวาน เช่น นํ้าจิ้มทอดมัน.
 พจนานุกรมไทย

มะยงชิด

หมายถึงน. ชื่อมะปรางพันธุ์หนึ่ง รสหวานแหลม.
 พจนานุกรมไทย

เอมโอช

หมายถึง[-โอด] (กลอน) น. รสหวาน, รสอร่อย.
 พจนานุกรมไทย

เสียงแปร่งหู

หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
 พจนานุกรมไทย

ส่าย

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงที่เกิดจากผ้าแพรเนื้อหนาแข็งเสียดสีกัน เช่น ได้ยินเสียงแพรส่าย.
 พจนานุกรมไทย

วิรวะ,วิราวะ

หมายถึง[วิระ-] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

พำพึม,พำ ๆ,พึม ๆ

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพำ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ฟุ่บ

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงดินปืนที่จุดแล้วลุกไหม้ทันทีทันใด.
 พจนานุกรมไทย

เหมียว,เหมียว,เหมียว ๆ

หมายถึงว. มีเสียงอย่างเสียงแมวร้อง, เสียงร้องเรียกแมว.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด