ค้นเจอ 1,241 รายการ

พัดหน้านาง

หมายถึงน. พัดยศเปรียญหรือพระครูฐานานุกรมบางชั้นที่ต่ำกว่าพระครูวินัยธรและพระครูธรรมธร มีลักษณะกลมอย่างหน้านาง ด้านบนกลมมนโตกว่าด้านล่าง พื้นทำด้วยสักหลาด กำมะหยี่ อัตลัดสีต่าง ๆ ปักลวดลายต่างกันตามชั้นแห่งสมณศักดิ์, ถ้าเป็นพัดเปรียญ ๙ ประโยค พื้นทำด้วยตาดทอง.

ราบเป็นหน้ากลอง

หมายถึง(สำ) ว. ราบเรียบ, หมดเสี้ยนหนาม.

ลงนะหน้าทอง

หมายถึงก. ลงอักขระ นะ เป็นอักษรขอมที่หน้าผากและปิดทอง แล้วเอานิ้วหัวแม่มือคลึงให้ทองหายไปในเนื้อ เพื่อให้เกิดเสน่ห์เมตตามหานิยม.

ลูกฟักหน้าพรหม

หมายถึงน. ไม้กรุในช่องจั่วลูกฟักเรือนทรงไทยเพื่อกันฝนสาด.

ลูบหน้าลูบหลัง

หมายถึงก. เอามือลูบตามเนื้อตามตัวลูกหลานเป็นต้นด้วยความเมตตาเอ็นดู เช่น คุณย่าลูบหน้าลูบหลังหลาน.

ใส่หน้ายักษ์

หมายถึง(สำ) ก. ทำหน้าถมึงทึงแสดงอาการเกรี้ยวกราด ดุดัน, ตีหน้ายักษ์ ก็ว่า.

ห่วงหน้าห่วงหลัง

หมายถึงก. พะว้าพะวัง.

ร่อย

หมายถึงก. ค่อยหมดไป, กร่อนไป, เช่น คมมีดร่อย.

บู้

หมายถึงว. ยู่ย่นเข้าไป เช่น คมมีดบู้.

คมกริบ

หมายถึงว. คมมาก; ฉลาดทันคน, เฉียบแหลม, ไหวทัน.

สิ่วน่อง

หมายถึงน. สิ่วชนิดหนึ่งตัวหนาเป็นสี่เหลี่ยม มีคม.

ห่วงหน้าพะวงหลัง

หมายถึงก. พะว้าพะวัง.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ