ผลการค้นหา

ผิดศีล* *ผิดศีล *ผิดศีล*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 485 รายการ

โทษ,โทษ-

หมายถึง[โทด, โทดสะ-] น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส.; ป. โทส).
 พจนานุกรมไทย

ตะแหมะแขะ

หมายถึง[-แหฺมะ-] ว. ใช้ประกอบคำ เตี้ย หมายความว่า เตี้ยผิดส่วน.
 พจนานุกรมไทย

ตะแหลนแป๋น

หมายถึง[-แหฺลน-] ว. ใช้ประกอบคำ แบน หมายความว่า แบนผิดส่วน.
 พจนานุกรมไทย

ประหลาด

หมายถึงว. แปลกผิดปรกติหรือมิได้คิดคาดหมายว่าจะเป็นไปได้, น่าพิศวง.
 พจนานุกรมไทย

พลั้งพลาด

หมายถึง[-พฺลาด] ก. ผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, พลาดพลั้ง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

พลาดพลั้ง

หมายถึง[-พฺลั้ง] ก. ผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, พลั้งพลาด ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ว่าแล้ว

หมายถึงเป็นคำที่เปล่งออกมาในลักษณะที่ได้เกิดเหตุการณ์ตรงตามที่ได้ว่าไว้ เช่น ฉันว่าแล้ว ไม่ผิดไปจากที่พูดเลย.
 พจนานุกรมไทย

เสียงเลื่อน

หมายถึงน. เสียงร้องเพลงที่ผิดระดับไปทีละน้อย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

เห็นดำเห็นแดง

หมายถึงว. ถึงที่สุดจนรู้ความจริงว่าดีหรือชั่ว ผิดหรือถูก เป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ตอแหล

หมายถึง[-แหฺล] ว. เรียกต้นไม้ที่ให้ผลเร็วผิดปรกติ เช่น มะเขือตอแหล.
 พจนานุกรมไทย

ปากโป้ง

หมายถึงก. ชอบพูดเปิดเผยสิ่งที่ไม่สมควรออกมาโดยไม่คำนึงถึงความผิดพลาดเสียหาย.
 พจนานุกรมไทย

ภาพลวงตา

หมายถึงน. ภาพที่ปรากฏให้เห็นผิดไปจากความเป็นจริง เช่น เห็นพยับแดดเป็นนํ้า เห็นเชือกเป็นงู.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด