ผลการค้นหา

ขี้เหนียว* *ขี้เหนียว *ขี้เหนียว*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 212 รายการ

โอ่อวด

หมายถึงก. อวด, พูดยกตัว, พูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น. ว. ขี้อวด, ชอบพูดยกตัว, ชอบพูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ตานี

หมายถึงน. ชื่อกล้วยชนิด Musa balbisiana Colla ในวงศ์ Musaceae ใบเหนียวกว่ากล้วยชนิดอื่น มีเมล็ดทั่วทั้งผล, เรียกผีผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องสิงอยู่ในต้นกล้วยตานีว่า พรายตานี.
 พจนานุกรมไทย

กระเจี๊ยบเปรี้ยว

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Hibiscus sabdariffa L. ในวงศ์ Malvaceae เปลือกต้นมีปอเหนียวทนทาน ผลสีแดง ใช้ทำแยม, กระเจี๊ยบแดง ก็เรียก, พายัพเรียก เกงเขง หรือ เกงเคง.
 พจนานุกรมไทย

อำพันขี้ปลา,อำพันทอง

หมายถึงน. วัตถุสีเทาและสีเหลือง มีกลิ่นหอม ลอยอยู่ในทะเลหรือริมฝั่งทะเลของประเทศแถบร้อน เข้าใจว่าเป็นขี้ปลาวาฬชนิดหนึ่ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
 พจนานุกรมไทย

โอ้อวด

หมายถึงก. อวด, พูดยกตัว, พูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น. ว. ขี้อวด, ชอบพูดยกตัว, ชอบพูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

โหยกเหยก

หมายถึง[โหฺยกเหฺยก] ว. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, ไม่แน่นอน, (ใช้แก่การพูด), เช่น พูดจาโหยกเหยก; โยเย, ขี้อ้อน, ร้องไห้งอแง, (ใช้แก่เด็ก) เช่น เด็กคนนี้โยเยโหยกเหยกจริง.
 พจนานุกรมไทย

ฝังรูป

หมายถึงน. วิธีทำคุณอย่างหนึ่ง โดยปั้นรูปสมมุติของอมิตรขึ้นด้วยขี้ผึ้งหรือดินเหนียวจากป่าช้า เสกคาถาอาคม แล้วนำไปฝังที่ใต้บันไดเรือน ป่าช้า หรือทางสามแพร่ง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ฝังรอย เป็น ฝังรูปฝังรอย.
 พจนานุกรมไทย

กึ๋น

หมายถึงน. กระเพาะที่ ๒ ของสัตว์ประเภทสัตว์ปีก มีหน้าที่ย่อยอาหารต่อจากกระเพาะที่ ๑ ประกอบด้วยผนังที่มีกล้ามเนื้อหนาและเหนียวสำหรับบดอาหาร โดยมีหินก้อนเล็ก ๆ ที่กลืนเข้าไปเป็นเครื่องช่วย.
 พจนานุกรมไทย

ทองเอก

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง เคี่ยวน้ำกะทิกับน้ำตาลจนเหนียว ทิ้งไว้ให้เย็นแล้วใส่ไข่แดง แป้งสาลี ตั้งไฟกวนจนแป้งร่อน อัดใส่พิมพ์เป็นรูปต่าง ๆ แต่งหน้าด้วยทองคำเปลวแผ่นเล็ก ๆ.
 พจนานุกรมไทย

ลม

หมายถึงน. ชื่อเห็ดชนิด Lentinus polychrous Lév. ในวงศ์ Polyporaceae ขึ้นบนขอนไม้ผุ ดอกเห็ดรูปปากแตร ด้านบนมีเกล็ดสีนํ้าตาลอ่อน ด้านล่างมีครีบสีนํ้าตาลแดง เนื้อเหนียว กินได้.
 พจนานุกรมไทย

ดินสอ

หมายถึงน. เครื่องเขียนอย่างหนึ่ง ทำด้วยวัตถุต่าง ๆ ชนิดที่ไส้ทำด้วยแกรไฟต์ผสมดินเหนียว มีไม้หุ้ม เรียกว่า ดินสอ หรือ ดินสอดำ, ถ้าทำจากหินชนวน เรียกว่า ดินสอหิน, ถ้าไส้มีสีต่าง ๆ เรียกว่า ดินสอสี.
 พจนานุกรมไทย

ข้าวเจ้า

หมายถึงน. ชื่อข้าวพันธุ์หนึ่งของชนิด Oryza sativa L. เนื้อเมล็ดใสใช้หุงเป็นอาหาร เมื่อหุงแล้วเมล็ดมักร่วนและสวย มีชื่อต่าง ๆ กัน เช่น ข้าวปิ่นแก้ว ข้าวมันปู. (ไทยใหญ่ เจ้าว่า เปราะ, ร่วน, ไม่เหนียว).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด