ตัวกรองผลการค้นหา
เอกพจน์
หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.
ปกติ
หมายถึง[ปะกะติ, ปกกะติ] ว. ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา, ปรกติ ก็ว่า. (ป.; ส. ปฺรกฺฤติ).
มักฏกะ
หมายถึง[มักกะตะกะ] (แบบ) น. แมงมุม. (ป. มกฺกฏก; ส. มรฺกฏก).
พะงาบ,พะงาบ ๆ
หมายถึงว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), งาบ ๆ ปะงาบ หรือ ปะงาบ ๆ ก็ว่า.
พระปีฬก (ปีละกะ)
หมายถึงไฝ
ลูกกะจ๊อก,ลูกกะโล่,ลูกจ๊อก
หมายถึง(ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.
กะผลุบกะโผล่
หมายถึง[-ผฺลุบ-โผฺล่] ว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ.
ชม้อย
หมายถึง[ชะ-] ก. ช้อนตาลอบชำเลืองดูด้วยความสนใจ.
ชะงาบ
หมายถึงว. อ้าปากงาบ ๆ ด้วยอาการชัก.
มันแปลบ
หมายถึงว. มันเป็นเงาวับ, มันปลาบ หรือ มันแผล็บ ก็ว่า.
เลอ
หมายถึงบ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. (ข.).
วรรธกะ
หมายถึง[วัดทะกะ] น. ผู้เจริญ. (ส. วรฺธก ว่า ผู้ทำให้เจริญ; ป. วฑฺฒก).