ค้นเจอ 740 รายการ

เอกพจน์

หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.

ปกติ

หมายถึง[ปะกะติ, ปกกะติ] ว. ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา, ปรกติ ก็ว่า. (ป.; ส. ปฺรกฺฤติ).

มักฏกะ

หมายถึง[มักกะตะกะ] (แบบ) น. แมงมุม. (ป. มกฺกฏก; ส. มรฺกฏก).

พะงาบ,พะงาบ ๆ

หมายถึงว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), งาบ ๆ ปะงาบ หรือ ปะงาบ ๆ ก็ว่า.

พระปีฬก (ปีละกะ)

หมายถึงไฝ

ลูกกะจ๊อก,ลูกกะโล่,ลูกจ๊อก

หมายถึง(ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.

กะผลุบกะโผล่

หมายถึง[-ผฺลุบ-โผฺล่] ว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ.

ชม้อย

หมายถึง[ชะ-] ก. ช้อนตาลอบชำเลืองดูด้วยความสนใจ.

ชะงาบ

หมายถึงว. อ้าปากงาบ ๆ ด้วยอาการชัก.

มันแปลบ

หมายถึงว. มันเป็นเงาวับ, มันปลาบ หรือ มันแผล็บ ก็ว่า.

เลอ

หมายถึงบ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. (ข.).

วรรธกะ

หมายถึง[วัดทะกะ] น. ผู้เจริญ. (ส. วรฺธก ว่า ผู้ทำให้เจริญ; ป. วฑฺฒก).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ