ค้นเจอ 1,818 รายการ

กระโหย่ง

หมายถึง[-โหฺย่ง] ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น กระโหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น กระโหย่งฟาง, กระหย่ง หย่ง หรือ โหย่ง ก็ว่า.

เข้าปากไม้

หมายถึงก. นำไม้ตั้งแต่ ๒ ชิ้นมาบากหรือเจาะตรงปลายแล้วประกอบเข้าด้วยกัน ใช้ลูกสลักไม้หรือปลิงเหล็กยึดปลายนั้นให้แน่น.

แววหัวตัวหนังสือ

หมายถึงน. หัวของพยัญชนะไทยบางตัวที่มีลักษณะเป็นวงกลม เช่นหัวตัว ค ด ง ถ.

จับเป็น

หมายถึงก. จับตัวมาให้ได้โดยไม่ทำให้ตาย.

ชายคา

หมายถึงน. ส่วนที่สุดของหลังคาที่ยื่นพ้นตัวเรือนออกมา.

ชูโรง

หมายถึงน. ตัวแสดงที่ทำให้คณะดีขึ้น.

ตัดช่องน้อยแต่พอตัว

หมายถึง(สำ) ก. เอาตัวรอดแต่ผู้เดียว.

ชี้นกบนปลายไม้

หมายถึง(สำ) ก. หวังในสิ่งที่อยู่ไกลตัว.

เชลยศึก

หมายถึงน. ผู้ที่ถูกคู่สงครามจับตัวได้.

ตัวใครตัวมัน

หมายถึงว. ต่างคนต่างเอาตัวรอดแต่ลำพัง.

ทะท้าว

หมายถึงว. อาการที่ตัวสั่นเทา ๆ.

ระเบียน

หมายถึงน. ทะเบียน, แบบ, เช่น ระเบียนประจำตัวนักเรียน.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ