ตัวกรองผลการค้นหา
ภวาภพ
หมายถึงน. ความเป็นอยู่และมิใช่ความเป็นอยู่, ภพและมิใช่ภพ; ภพน้อยภพใหญ่. (ป., ส. ภวาภว).
ธรรมสามิสร
หมายถึง[-สามิด] น. ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.
ศาฐยะ
หมายถึง[สาถะ-] น. สาไถย, ความคดโกง. (ส.; ป. สาเถยฺย).
พรหมินทร์
หมายถึง[พฺรมมิน] น. พรหมผู้เป็นใหญ่. (ส.).
กะหล่ำ
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Brassica oleracea L. ในวงศ์ Cruciferae มีหลายพันธุ์ เช่น กะหลํ่าปลี หรือ กะหลํ่าใบ (B. oleracea L. var. capitata L.) กะหลํ่าดอก หรือ กะหลํ่าต้น (B. oleracea L. var. botrytis L.) กะหลํ่าดาว หรือ กะหลํ่าหัวลำต้น [B. oleracea L. var. gemmifera (DC.) Thell.] และ กะหลํ่าปม (B. oleracea L. var. gongylodes L.).
เลี้ยงไฟ
หมายถึงก. อาการที่คอยเติมเชื้อไฟไว้มิให้ไฟดับ.
กระชัง
หมายถึง(โบ) น. นํ้าปัสสาวะแห่งทารก, นํ้าครํ่า, เขียนเป็น กะชัง ก็มี. (มิวเซียม).
มีชู้
หมายถึงก. ล่วงประเวณีกับชายอื่นที่มิใช่สามีของตน.
เลี้ยงช้างกินขี้ช้าง
หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์โดยมิชอบจากงานที่ทำ.
กบิล
หมายถึง[กะบิน] (แบบ) น. ลิง. (ส. กปิล).
ตุ๊กตุ๋ย
หมายถึง[ตุ๊กกะ-] (ปาก) ว. ไม่สลักสำคัญอะไร.
ปาณกชาติ
หมายถึง[-นะกะชาด] น. หนอน. (ป.).