ตัวกรองผลการค้นหา
ยาสั่ง
หมายถึงน. ยาพิษจำพวกหนึ่งที่เชื่อกันว่า ถ้าผู้ใดกินเข้าไปแล้วจะต้องตาย เมื่อไปกินอาหารที่กำหนดหรือตามเวลาที่กำหนดไว้.
ควร
หมายถึง[ควน] ว. เหมาะ เช่น กินแต่พอควร; ชอบ, ถูกต้อง, เช่น เห็นควรแล้ว; เป็นคำช่วยกริยาในความคล้อยตาม เช่น ควรทำ ควรกิน.
เสียปาก
หมายถึงก. พูดออกไปเปล่าประโยชน์ เช่น เด็กดื้ออย่างนี้เตือนไปก็เสียปากเปล่า ๆ; ไม่คู่ควรที่จะกิน เช่น ของอย่างนี้ฉันไม่กินให้เสียปาก.
ตามใจปากมากหนี้
หมายถึง(สำ) ก. เห็นแก่กินย่อมสิ้นเปลืองมาก.
หมากยับ
หมายถึงน. หมากที่เก็บไว้ทั้งเปลือกเพื่อไว้กินได้นาน ๆ.
นอนกิน
หมายถึงก. ไม่ต้องทำงานก็มีกิน โดยมีผลประโยชน์เป็นรายได้ เช่น นอนกินดอกเบี้ย.
ของแสลง
หมายถึงน. ของที่กินแล้วทำให้โรคกำเริบ, สิ่งที่ไม่ถูกกับโรค.
ของแห้ง
หมายถึงน. อาหารแห้งที่เก็บไว้กินได้นาน, เสบียงกรัง.
ล้นเหลือ
หมายถึงว. มากมายเหลือเฟือ เช่น มีอาหารกินล้นเหลือ.
อุปกิณณะ
หมายถึง[-ปะกินนะ] ว. ปกคลุมไว้, ปิดบังอยู่. (ป.).
คอสูง
หมายถึงว. ชอบกินหรือใช้ของดีราคาแพง.
โม้ ๆ,โม่ะ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงเรียกสุนัขมากินข้าว.