ตัวกรองผลการค้นหา
พระภิงคาร
หมายถึงเต้าน้ำที่ทำด้วยดินเผา
พระภูษา
หมายถึงผ้า, ผ้านุ่ง
พระมาลา
หมายถึงหมวก
พระสุคนธ์
หมายถึงน้ำหอม
ลงพระปรมาภิไธย
หมายถึงเซ็นชื้อ
พระโอษฐ์
หมายถึงริมฝีปาก
พระพาหุ
หมายถึงต้นแขน
อังคาด
หมายถึงเลี้ยงพระ
สรณตรัย
หมายถึงน. ที่พึ่งทั้ง ๓ คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์.
กระหมิบ
หมายถึงก. ทำปากหรือช่องทวารหนักทวารเบาให้เม้มอยู่; อาการที่กล้ามเนื้อขอบปากทวารรัดตัวเข้ามา. (แผลงมาจาก ขมิบ). ว. บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุบ เป็น กระหมุบกระหมิบ.
พระราชาคณะ
หมายถึง(กฎ) น. พระภิกษุที่ได้รับแต่งตั้งและสถาปนาให้มีสมณศักดิ์ตั้งแต่ชั้นสามัญจนถึงชั้นสมเด็จพระราชาคณะ.
พระสนมเอก
หมายถึงน. เจ้าจอมมารดาที่ได้รับพระราชทานพานทองเพิ่มจากหีบหมากทองคำลงยาราชาวดี ในสมัยโบราณมี ๔ ตำแหน่ง คือ ท้าวอินสุเรนทร์ ท้าวศรีสุดาจันทร์ ท้าวอินทรเทวี และท้าวศรีจุฬาลักษณ์.