ตัวกรองผลการค้นหา
ภัตตาหาร
หมายถึงอาหาร
ภูเนตุ
หมายถึงพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.)
ภูบดินทร์
ภูป
ภ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
ภพ
หมายถึง[พบ] น. โลก, แผ่นดิน; วัฏสงสาร. (ป. ภว).
ภมการ
หมายถึง[พะมะกาน] น. ช่างกลึง. (ป.).
ภยาคติ
หมายถึง[พะยาคะติ] น. ความลำเอียงเพราะความกลัว เป็นอคติ ๑ ในอคติ ๔ ได้แก่ ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. ภย + อคติ).
ภริยา
หมายถึง[พะริ-] น. ภรรยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ สามี. (ป.; ส. ภารฺยา).
ภฤตย์
หมายถึง[พฺรึด] น. คนรับใช้, คนใช้. (ส. ภฺฤตฺย; ป. ภจฺจ).
ภวปาระ
หมายถึงน. ฝั่งแห่งภพ คือ นิพพาน. (ป.).
ภักษาหาร
หมายถึงน. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.