ตัวกรองผลการค้นหา
กะแป้น
หมายถึงน. เรือหางแมงป่องขนาดเล็ก มีใช้มากตามลำนํ้าปิง.
จำเรียง
หมายถึงก. ขับลำ, ขับกล่อม, ร้องเพลง. (แผลงมาจาก เจรียง).
ต้นน้ำ
หมายถึงน. แหล่งที่เกิดของลำนํ้า, ยอดนํ้า ก็เรียก.
ไพรำ
หมายถึงน. มณีอันมีค่า. (ทมิฬ ไพลำ ว่า เพชร).
เลนส์เว้า
หมายถึงน. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งเว้า ตรงกลางหนาน้อยกว่าตอนริม มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ถ่างออก, เลนส์ถ่างแสง ก็เรียก. (อ. concave lens).
บังเพลิง
หมายถึงน. เครื่องส่องแสงไฟที่มีกำบังไม่ให้เห็นผู้ส่อง.
วิภาส
หมายถึงก. ส่องสว่าง, มีแสงสว่าง. (ส. วิภาสา ว่า แสง).
ขาหนีบ
หมายถึงน. บริเวณโคนขาด้านหน้าตรงส่วนที่ต่อกับลำตัว.
ฉาน
หมายถึงก. แตก, กระจาย, ซ่าน, เช่น แตกฉานซ่านเซ็น. ว. มีแสงกล้า, มีแสงพุ่งออกไป, สว่าง, กระจ่างแจ้ง, จ้า, เช่น แสงฉาน ปัญญาแตกฉาน; ฉาด เช่น ขวิดควิ้วอยู่ฉาน ๆ. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
เงามัว
หมายถึง(แสง) น. อาณาเขตหลังวัตถุที่แสงเคลื่อนที่ไปกระทบวัตถุนั้นแล้วแสงเคลื่อนที่ไปถึงได้บ้าง; (ภูมิ) ส่วนที่เห็นเป็นเงาหลัว ๆ รอบบริเวณที่มืดมิดของดวงจันทร์หรือดวงอาทิตย์เวลามีคราส.
ความคลาด
หมายถึง(แสง) น. ลักษณะที่แสงหักเหออกจากผิวเลนส์ และลักษณะที่แสงสะท้อนออกจากผิวโค้งของกระจกแล้วไม่ตัดร่วม ณ จุดเดียวกัน หรือลักษณะที่แสงขาวผ่านเลนส์แล้วเกิดการกระจายออกเป็นสีต่าง ๆ; (ดารา) ความแตกต่างระหว่างตำแหน่งของดาวฤกษ์ หรือเทห์ฟากฟ้าที่สังเกตเห็นกับตำแหน่งจริงของมันในขณะนั้น. (อ. aberration).
กระจกเว้า
หมายถึงน. วัตถุที่มีผิวมัน ลักษณะกลีบบัวหงาย สามารถสะท้อนแสงให้เกิดภาพจริงหัวกลับได้บนจอที่ขวางรับแสงสะท้อน.