ตัวกรองผลการค้นหา
กระจัดกระจาย
หมายถึงว. เรี่ยรายไป, แตกฉานซ่านเซ็นไป, ไม่รวมอยู่ในพวกเดียวกัน. (แผลงมาจาก ขจัดขจาย).
กระจายเสียง
หมายถึงก. ส่งเสียงแพร่ไกลออกไป.
กระจาว
หมายถึงน. กระเจา. (ดู กระเชา).
กระจุยกระจาย
หมายถึงว. กระจายยุ่งเหยิง.
กระเจาะ
หมายถึงว. มีแผลเป็นที่ลูกตา เรียกว่า ตากระเจาะ.
กระโจมกระจาม
หมายถึงก.พรวดพราดอย่างลุกลน (เป็นคำใช้ในทางที่ติ).
กระต่ายจาม
หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Centipeda minima (L.) A. Br. et Aschers ในวงศ์ Compositae ขึ้นตามพื้นที่ลุ่มตํ่า แฉะ ต้นเตี้ยติดดินคล้ายต้นผักเบี้ย ใบเล็กเว้าข้างทั้ง ๒ ด้าน ปลายใบแหลมคล้ายสามง่าม ใบมีกลิ่นเหม็น ใช้ทำยาได้ แต่เป็นพิษต่อปศุสัตว์, กระต่ายจันทร์ สาบแร้ง หญ้ากระจาม หญ้าจาม หรือ เหมือดโลด ก็เรียก. (๒) ดู การบูรป่า
กาเมสุมิจฉาจาร
หมายถึง[-มิดฉาจาน] น. การประพฤติผิดในประเวณี. (ป.).
กำจาย
หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Caesalpinia digyna Rottler ในวงศ์ Leguminosae ขึ้นในป่าเบญจพรรณ ต้นมีหนาม ดอกสีเหลือง ออกเป็นช่อตามง่ามใบ ฝักพองหนา มีรสฝาด ใช้ย้อมหนังได้ เมล็ดสีดำให้นํ้ามันจุดไฟ. (๒) ดู ขี้อ้าย (๑).
กิจจานุกิจ
หมายถึง[กิดจานุกิด] น. การงานน้อยใหญ่ หมายเอาการงานทั่วไป. (ป.).
เกจิอาจารย์
หมายถึงน. “อาจารย์บางพวก”, อาจารย์ที่เชื่อกันว่ามีความรู้ความสามารถในด้านคาถาอาคมและการปลุกเสกเครื่องรางของขลัง. (ป.).
ขจาว
หมายถึง[ขะ-] (ถิ่น-พายัพ, ปักษ์ใต้) น. ต้นกระเชา. (ดู กระเชา).