ตัวกรองผลการค้นหา
สำเหนียก
หมายถึง[สำเหฺนียก] ก. ฟัง, คอยเอาใจใส่, กำหนดจดจำ, เช่น ผู้ใหญ่สอนอะไรก็ให้สำเหนียกไว้ให้ดี.
อนุสาสนีปาฏิหาริย์
หมายถึงน. การสอนเป็นอัศจรรย์ หมายถึง คำสั่งสอนอันอาจจูงใจคนให้นิยมเชื่อถือไปตามได้อย่างน่าอัศจรรย์, เป็นปาฏิหาริย์อย่าง ๑ ในปาฏิหาริย์ ๓ ได้แก่ อิทธิปาฏิหาริย์ อาเทสนาปาฏิหาริย์ และอนุสาสนีปาฏิหาริย์.
เต็มเหยียด
หมายถึงว. สุดฝีเท้า เช่น วิ่งเต็มเหยียด; ที่ติดต่อกันไปโดยไม่หยุดพัก เช่น สอน ๓ ชั่วโมงเต็มเหยียด.
เบรียน
หมายถึง[บะเรียน] (โบ) ก. ให้เรียน, สอน, เช่น อาจเบรียนภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย. (จารึกสยาม).
วิกฤตกาล,วิกฤติกาล
หมายถึงน. เวลาอันวิกฤติ เช่น ในวิกฤติกาลข้าวของมีราคาแพงและหาซื้อยาก.
ทุกข,ทุกข-,ทุกข์
หมายถึง[ทุกขะ-, ทุก] น. ความยากลำบาก, ความไม่สบายกายไม่สบายใจ. (ป.; ส. ทุะข).
ปม
หมายถึงน. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก.
พระมาลัยมาโปรด
หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่มาช่วยเหลือในยามที่กำลังตกทุกข์ได้ยากได้ทันท่วงที.
ลิ้นแข็ง
หมายถึงว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก.
วิสาหกิจ
หมายถึง[วิสาหะกิด] น. การประกอบการที่ยาก สลับซับซ้อน หรือเสี่ยงต่อการขาดทุน ล้มละลาย.
เสาะแสวง
หมายถึงก. ใช้ความพยายามมากเพื่อค้นหา เช่น ของชิ้นนี้เป็นของหายาก เขาอุตส่าห์ไปเสาะแสวงมาให้.
แสนเข็น
หมายถึงว. ยากแก่การที่จะอบรมสั่งสอนให้ดีได้ เช่น เด็กคนนี้ดื้อแสนเข็น.