ตัวกรองผลการค้นหา
อฏวี
หมายถึง[อะตะ-] น. ดง, ป่า, พง. (ป., ส.).
กุย
หมายถึงน. ชาวป่าพวกหนึ่งคล้ายพวกมูเซอ.
ปันจุเหร็จ
หมายถึงน. เครื่องรัดเกล้าที่ไม่มียอด; โจรป่า. (ช.).
คนสวน
หมายถึงน. ลูกจ้างที่มีหน้าที่ดูแลรักษาต้นไม้, ลูกจ้างทำสวน.
พนจร,พนจรก
หมายถึง[พะนะจอน, พะนะจะรก] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ป., ส. วนจร, วนจรก).
พนชีวี
หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).
วาโมร
หมายถึง[-โมน] น. คนป่า, คนรำ. (ช.).
กะต่อย
หมายถึงน. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).
บุก
หมายถึงก. ลุย, ฝ่าไป, เช่น บุกโคลน บุกป่า.
วนสณฑ์,วนสัณฑ์
หมายถึงน. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).
ชระงม
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) น. ป่ากว้าง, ป่าใหญ่. ว. เปลี่ยวเปล่า, เงียบสงัด, เช่น อยู่ชระงมนั้น. (ม. คำหลวง มหาราช).
พระหารณย์,พระหารัณย์
หมายถึงน. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).