ตัวกรองผลการค้นหา
เผาหัว
หมายถึงก. ใช้เปลวไฟพ่นเผาหัวสูบของเครื่องยนต์ประเภทกึ่งดีเซลซึ่งใช้นํ้ามันขี้โล้เป็นเชื้อเพลิง จนหัวสูบร้อนจัดก่อนติดเครื่อง, เรียกเครื่องยนต์ประเภทนี้ว่า เครื่องยนต์เผาหัว.
เข็มขัด
หมายถึงน. เครื่องคาดเอวชนิดหนึ่ง, สายรัดเอว.
โดม
หมายถึงน. แนว, แถว, สายนํ้า. (ข. ฎง).
อุบล
หมายถึง[-บน] น. บัวสาย. (ป. อุปฺปล; ส. อุตฺปล).
กะหลี่กัญชา
หมายถึงน. ใบและช่อดอกเพศเมียของกัญชาที่แห้ง ใช้สูบปนกับยาสูบ.
กันชีพ
หมายถึงน. สายห้อยใช้สะพายเฉวียงบ่า ๒ ข้าง หรือข้างเดียว.
เป่าหวูด
หมายถึงก. ดึงสายเชือกเพื่อเปิดหวูดเรือกลไฟเป็นสัญญาณในการเดินเรือ.
ยาเส้น
หมายถึงน. ยาสูบชนิดหนึ่งที่หั่นใบยาเป็นเส้น ๆ หรือเป็นชิ้นเล็ก ๆ สำหรับมวนสูบหรือใส่กล้องสูบ; (กฎ) ใบของต้นยาสูบหรือยาอัดซึ่งได้หั่นเป็นเส้นและแห้งแล้ว.
ขี้ยา
หมายถึงน. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ฝิ่น ก็เรียก. ว. ติดฝิ่น.
โยกตร์
หมายถึง[โยก] น. เชือก, สายทาม. (ส. โยกฺตฺร; ป. โยตฺต).
เกาบิล
หมายถึง[-บิน] น. ชื่อแหวนคู่กับสายธุรำในพิธีพราหมณ์.
ตลกบาตร
หมายถึง[ตะหฺลก-] น. ถุงบาตรที่มีสายคล้องบ่า (สายโยก), ถลกบาตร ก็ว่า.