ตัวกรองผลการค้นหา
ส่าเลือด
หมายถึงน. เม็ดผื่นที่ขึ้นตามตัวเนื่องจากความผิดปรกติของเลือดประจำเดือน.
กุน
หมายถึงน. ชื่อปีที่ ๑๒ ของรอบปีนักษัตร มีหมูเป็นเครื่องหมาย.
ตกหมก
หมายถึงก. อาการที่เลือดระดูเสียที่หมักหมมอยู่ข้างในไหลออกมา.
ยางบอน
หมายถึงน. เรียกเลือดที่ออกซึม ๆ ที่ผิวหนังตรงที่ถูกของมีคม.
โรหิต
หมายถึงน. โลหิต, เลือด. ว. สีแดง. (ป., ส.).
ไข่เจียว
หมายถึงน. ไข่ที่ตีไข่แดงกับไข่ขาวให้เข้ากันแล้วทอดนํ้ามัน, ถ้านํ้ามันมากจนไข่ที่เจียวฟู เรียก ไข่ฟู, ถ้ามีเนื้อหมูสับผสมด้วย เรียก ไข่เจียวหมูสับ.
ไส้อั่ว
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ใช้หมูสับคลุกกับเครื่องปรุงแล้วยัดในไส้หมู อาจย่างหรือทอดให้สุกเกรียมก็ได้.
โลหิต
หมายถึงน. เลือด. ว. สีแดง, โรหิต ก็ว่า. (ป., ส.).
กำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กำเดา.
หมูสามชั้น
หมายถึงน. เนื้อหมูส่วนท้องที่ชำแหละให้ติดทั้งหนัง มัน และเนื้อ.
หย็อง
หมายถึงก. ทำให้เป็นฝอยฟู ๆ เช่น เอาเนื้อหมูไปหย็อง, เรียกเนื้อหมูหรือเนื้อไก่ที่ทำให้เป็นฝอยฟู ๆ ว่า หมูหย็อง ไก่หย็อง.
เสียเลือดเนื้อ,เสียเลือดเสียเนื้อ
หมายถึงก. บาดเจ็บล้มตาย เช่น ในการสู้รบกัน ย่อมเสียเลือดเสียเนื้อเป็นธรรมดา.